1397/09/17 2:48 PM - 5 سال قبل
این سوال الزاماً این نیست که آیا مردم تغییر می کنند یا نه، بلکه در رابطه با بررسی پیوستگی و عدم تناقض رفتار با گذشت زمان است. افراد یقیناً تغییر می کنند؛ ما اطلاعات جدید و راه های جدیدی را برای انجام کارها یاد می گیریم و راه های درک محیط خود را گسترش می دهیم. یک دیدگاه کلاسیک از توسعه انسانی که به طور کامل توسط روانشناس مشهور فرانسوی پیاژه توصیف شده این است که ما اطلاعات و مهارت های جدید را جذب می کنیم و به مرور زمان این روش های جدید مشاهده جهان و مهارت های جدید را در دیدگاه قبلی خود از جهان یا مجموعه مهارت هایمان جا می دهیم.
با وجود تغییراتی که افراد به دنبال رشد و توسعه با آن روبرو می شوند، واقعا سطح عدم تناقضی که در رفتار و شخصیت افراد با گذشت زمان دیده می شود جای شگفتی دارد. افرادی که به خوبی نمی توانند با دیگران همکاری کنند (ویژگی همکاری تیمی پایینی دارند) به ندرت در همکاری با دیگران رفتار عالی از خود نشان می دهند. گرچه، آن ها ممکن است اگر بر بهتر شدن توجه کنند به یک سطح قابل پذیرش تر از همکاری تیمی با دیگران برسند.
افراد می توانند با تمرکز واقعی بر پیشرفت در یک حوزه و اولویت دهی به آن در زندگی شان تغییر کنند. به همین دلیل، مهم است فرصت های توسعه مهارت و آموزش را در اختیار کارمندان قرار داده و به آن ها اجازه دهیم مهارت های خود را بهبود بخشند. گرچه، در بزرگسالان، تغییر به آهستگی صورت می گیرد و باید به یک عادت تبدیل شود تا معنا و مفهوم پیدا کند و در دراز مدت در فرد نهادینه شود.
به طور کلی، 12 تا 18 ماه مدت زمان معقولی برای دوباره محک زدن یک کاندیدا در نظر گرفته می شود (آزمون دیسک). هر بازه زمانی کوتاه تر از این باعث می شود خطای تصادفی بیشتری را در مقایسه با تغییر واقعی مشاهده کنید. تحقیقات اشاره می کند سطح اطمینان پذیری از ویژگی های شخصیت، توانایی حل مشکل و ابعاد ارتباط بین فردی به دنبال آزمودن و دوباره آزمودن آن ها نسبتا بالا و با گذشت مدت زمان طولانی (20 سال و بیشتر از آن!) ثابت است.
