1399/04/17 12:32 PM - 3 سال قبل
افسردگی موقعیتی شامل علایمی از افسردگی است که به صورت مقطعی فرد درگیر آن می شود. با توجه به شیوع همه گیری ویروس کووید 19 ، موضوع افسردگی موقعیتی به عنوان یکی از مشکلات اصلی و تبعات روانشناختی این همه گیری شناخته شده است که باید برای آن اقدامات لازم جهت بهبود افراد صورت گیرد. در افسردگی موقعیتی فرد به طور موقت علایم افسردگی را از خود بروز می دهد. مدیران و کارشناسان منابع انسانی در بخش رفتار سازمانی هم در بخش انتخاب و استخدام کارکنان و هم در بخش نگهداشت کارکنان با این مورد ممکن است برخورد کنند. ما در این مقاله سعی داریم معرفی و علایم این مدل افسردگی و تاثیرات آن در محیط کار بپردازیم.
باید بدانید که این نوع افسردگی یک اختلال بالینی شناخته نمی شود، و بیشتر به عنوان یک نوع اختلال سازگاری از آن نام برده می شود. احساس افسردگی معمولا به واسطه یک حادثه دردناک روحی، استرس ناگهانی یا تغییر مهم در زندگی به وجود می آیند. محرک ها می توانند مسائلی مانند یک تصادف جدی، طلاق، از دست دادن شغل یا مرگ عزیزان باشند.
علایم افسردگی موقعیتی شامل موارد زیر می شوند:
پس از یک حادثه سخت در زندگی، خواه یک تغییر در یک رابطه، از دست دادن شغل یا مرگ عزیزان باشد، استرس این شرایط می تواند باعث شود احساس غم، ناامیدی، بی تفاوتی، سرگردانی، کج خلقی یا حتی درماندگی شود. در همه گیری ویروس کرونا تغییر در زندگی افراد باعث شدت بروز این علایم در افراد شده است.
در افسردگی موقعیتی ممکن است فرد به دفعات گریه کند، احساس بی میلی کند یا نتواند تمرکز کند یا نتواند از عهده انجام کارهای روزمره و طبیعی برآید. از نظر فرد کارهایی که معمولا قادر به انجام آن بوده آشفته کننده و غیرممکن به نظر می رسند.
افسردگی موقعیتی معمولا در یک بازه زمانی 90 روزه پس از حادثه استرس زا رخ می دهد. در اکثر موارد، افسردگی موقعیتی از نظر زمانی کوتاه است و معمولا شش ماه پس از حادثه رخ داده کم تر می شود. با آن که علایم آن معمولا در عرض شش ماه کم می شود، شدت آن ها می تواند متوسط تا بسیار شدید باشد.
افسردگی موقعیتی پس از نوعی تغییر مهم در زندگی یا یک آسیب دردناک روحی شروع می شود. بعضی از حوادث که ممکن است تحریک کننده شروع این نوع افسردگی باشند عبارتند از:
عوامل خاصی وجود دارد که ممکن است خطر افسردگی موقعیتی را افزایش دهد. از جمله:
افسردگی موقعیتی از چند جنبه مهم با اختلال افسردگی عمده (MDD) فرق می کند. در حالی که افسردگی موقعیتی به واسطه حوادث استرس آفرین در زندگی تحریک می شود، MDD اغلب اوقات طیفی از دلایل گوناگون دارد. افسردگی موقعیتی همچنین مدت دوام کمتری دارد در حالی که MDD می تواند بیشتر طول بکشد. اگر یک فرد علایمی دارد که در پاسخ به یک عامل استرس زا کاملا مطابق با علائم افسردگی عمده است، نباید آن ها را مبتلا به افسردگی موقعیتی یا اختلال سازگاری تشخیص داد بلکه مبتلا به MDD هستند.
خلق و خوی افسرده به همراه احساس فرد در ناتوانی در انجام کارهای مهم و روزمره زندگی یکی از مهمترین علایم آن است. با آن که افسردگی موقعیتی به شدت یا گستردگی اختلال افسردگی نیست، الزاما نباید آن را کمتر «واقعی» بدانیم. افسردگی موقعیتی سلامت فرد را به چالش می کشد و انجام زندگی روزمره را سخت می کند.
صحبت با دکتر روانپزشک و یا مشاوره روانشناسی می تواند به تشخیص احتمال ابتلا به افسردگی موقعیتی کمک کند. خوشبختانه، درمان های موثری وجود دارند که می توانند به شما در کنترل علایم کمک کنند. این درمان ها اغلب اوقات شامل درمان این علایم و همچنین رسیدگی به عوامل استرس زایی است که این احساسات را به وجود آوردند.
زمانی که به عامل استرس زا رسیدگی شود و ابعاد آن برای فرد شناخته شوند، از شدت علایم کاسته می شود.
افسردگی موقعیتی می تواند یک واکنش طبیعی و مرسوم به یک حادثه بسیار استرس زا و دردناک روحی باشد. علایم آن معمولا کوتاه مدت هستند و معمولا با توجه به موارد زیر بهتر می شوند:
موارد نه چندان شدید افسردگی موقعیتی را اغلب اوقات می توان از طریق مراقبت از خود و راهکارهای مقابله ای مدیریت کرد. موارد حادتر به درمان و پشتیبانی حرفه ای نیاز دارند.
درمان ها برای افسردگی موقعیتی می تواند شامل مشاوره فردی، حمایت گروهی و دارو درمانی باشد. در بعضی از موارد، از ترکیب داروها و روان درمانی ممکن است برای درمان افسردگی موقعیتی استفاده شود که البته با تشخیص روانپزشک این مورد انجام می شود.
روش های روان درمانی که مشاوران و روانشناسان ممکن است شامل استفاده از درمان رفتاری شناختی (CBT) شود که یک درمان موثر برای افسردگی است.
CBT به جایگزینی الگوهای فکری منفی با الگوهای سازش گرایانه تر کمک می کند. همچنین به افراد کمک می کند در برابر استرس انعطاف پذیری بهتری داشته باشند و مهارت های مقابله آن ها با علایم را بهتر می کند و بنابراین برای جلوگیری از بروز علایم افسردگی در آینده مفید است.
داروهایی که برای درمان افسردگی موقعیتی استفاده می شوند از جمله داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب هستند.
با توجه به اینکه این ویروس تمامی ابعاد زندگی افراد را تحت شعاع خود قرار داده است. کار واحد منابع انسانی برای بهبود شرایط کارکنان بسیار مشکل است. باید در نظر داشت که این معضل جهانی به دلیل اینکه در مدت کوتاه تغییرات بزرگی در زندگی انسان ها ایجاد کرده است و پیشینه پژوهشی خاصی برای مداخله موثر وجود ندارد. با تمام این مشکلات می توان از راهکارهایی که قبلا در خصوص افسردگی موقعیتی استفاده شده است استفاده نمود. به نظر می رسد واحد منابع انسانی با برگزاری جلسات کوچینگ فردی و جلسات گروهی با رعایت فاصله فیزیکی بتواند به افراد کمک کند تا این بحران را پشت سر بگذارند. نباید فراموش کنیم که سازمان ها نیز خود درگیر تغییراتی در مدیریت منابع انسانی خود هستند. پس مدیران منابع انسانی باید علاوه بر رسیدگی به امور تغییرات ساختاری سازمان به امور کارکنان به عنوان افرادی که تحت تاثیر قرار گرفته اند نیز رسیدگی کنند. برای اطلاع از میزان افسردگی و شاخص های دیگر روان نژندی می توانید از تست نئو با گزارش کامل استفاده کنید تا میزان فردی و گروهی این معضل را در سازمان اندازه بگیرید و اقدامات مقتضی را انجام دهید.
مقابله با افسردگی موقعیتی می تواند بسیار ساده باشد. تغییر در سبک زندگی می تواند به فرد در مقابله با افسردگی موقعیتی کمک کند. ما در زیر به برخی از مواردی که می تواند به کاهش افسردگی موقعیتی کمک کند، می پردازیم.
به عنوان فردی که مسئول واحد منابع انسانی است به یاد داشته باشید که معمولاً افسردگی موقعیتی با مرور زمان رفع می شود. افرادی که مهارت های خوبی برای مقابله با افسردگی و قدرت بهبود از آن دارند بیشتر ممکن است با حمایت اجتماعی و مراقبت کافی از خودشان بهبود یابند.
یکی از راهکارهای مقابله که می تواند در محیط کار مفید باشد صرف انرژی برای حل یک مشکل است. تفکر خلاق و تفکر حل مساله میتواند به فرد کمک کند تا تمرکز بیشتری داشته باشد. به افراد کمک کنید تا بتوانند راهکاری برای بهبود شرایط خود بیابند در این میان آموزش هایی مانند تفکر شش کلاه به صورت گروهی می تواند به این مهم کمک کند. اگر در مورد نحوه اجرا و برگزاری این ایونت نیاز به اطلاعات بیشتری داشتید به مقاله تکنیک مدیریتی شش کلاه تفکر مراجعه کنید.
سعی کنید به افراد کمک کنید تا شرایط را تحلیل کنند، راه حل هایی را در نظر بگیرند که ممکن است به بهتر کردن اوضاع کمک کند و برای رسیدن به اهداف مربوط به آن به جلو حرکت کنند.
این روش همچنین تمرکز افراد را روی جنبه هایی از شرایط حفظ می کند که می توانند کنترل کنند، به جای این که درگیر مسائلی شوند که از کنترل آنها خارج است.
اگر فردی را یافتید که برای مقابله با مشکل مساله دارد و علایم افسردگی یا اضطراب را تجربه می کند، یک درمانگر یا روانپزشک به او معرفی کنید.
افسردگی موقعیتی می تواند سخت باشد، ولی مهم است که ما به افراد یادآوری کنیم که به یاد داشته باشند احساساتی که الان دارند موقتی هستند. فراگیری تکنیک های مقابله با افسردگی و حمایت افراد نزدیک می تواند اغلب اوقات علایم را تسکین دهد و به فرد کمک کند با حوادث استرس زا مقابله کند.
همانطور که فرد بهبود پیدا می کند و شرایط بهتر می شود، احتمالا متوجه خواهید شد روحیه کارکنانتان به مرور زمان بهتر می شود.
اگر علایم افراد ظاهرا دارند بدتر می شوند، حتما آن ها را به دکتر روانشناس و یا روانپزشک ارجاع دهید.
