1404/05/06 10:36 PM - 3 ساعت قبل
طی چند مقاله قصد داریم ویژگی های سیستم شخصیت شناسی بیگ فایو را که به اسامی نئو یا پنج عامل بزرگ شخصیت شناخته می شوند، بررسی کنیم. هدفمان این است که نشان دهیم شخصیت های ما چقدر ظریف، پیچیده و غنی هستند.
این دفعه نوبت «سازگاری» رسیده است که به اسم ویژگی «دوست داشتنی بودن» شناخته می شود. اگر با این سری مطالب آشنا نیستید، مقالات زیر را برای آشنایی با دیگر شاخص های تست بیگ فایو مطالعه کنید:
قبل از شروع با شرکت در تست Big Five تست و تایپ می توانید شخصیت خود را بهتر بشناسید و گزارش کامل آن را نیز دریافت کنید.
تصور کنید وظیفه یک تیم این است که یک پروژه را در یک بازه زمانی بسیار فشرده به موقع تحویل بدهد. مدیر این تیم می خواهد یکی از اعضای تیم به صورت داوطلبانه روز 5شنبه برای کمک به تکمیل پروژه و راضی نگه داشتن مشتری، به اداره بیاید. هیچکس خواهان انجام چنین کاری نیست و یک سکوت بد در تیم شکل می گیرد.
ناگهان یکی از اعضای تیم دستش را بلند می کند، حتی با آنکه در آن روز برنامه های شخصی دارد. او می گوید «بدون شک من کمک خواهم کرد! می دونم که چقدر این پروژه برای تیم مهم است. بهم بگویید چه کار باید کنم.»
اگر این فرد در تست NEO شرکت می کرد، احتمالا امتیاز بالایی در شاخص سازگاری بگیرد، همان ویژگی که نشان می دهد افراد چقدر خونگرم و دوست داشتنی هستند. شخصیت های سازگار می خواهند با همه کنار آیند، برای سایرین مفید هستند و بیشتر از همه احتمال دارد که نیازهای خود را به نفع گروه، نادیده بگیرند.
سازگاری یکی از 5 ویژگی اصلی شخصیتی در مدل پنج عاملی شخصیت است. این ویژگی نشان دهنده تمایل فرد به دلسوزی، همکاری و توجه به هارمونی اجتماعی است. افرادی که امتیاز بالایی در این شاخص می گیرند معمولا مهربان، همدل، مودب، ملاحظه نگر، قابل اعتماد و مشتاق به کمک به دیگران هستند و اغلب نیازهای سایرین را نسبت به نیازهای خود در اولویت می گذارند.
این افراد به عنوان شخصیت هایی مهربان و حمایت گر دیده می شوند و عملکرد خوبی در حفظ روابط دارند. شما می توانید آن ها را مانند چسبی در نظر بگیرید که تیم ها، گروه ها و خانواده ها را کنار یکدیگر نگه می دارند.
افرادی که امتیاز بالایی در شاخص سازگاری می گیرند، خصوصیات زیر را دارند:
مانند تمام 5 ویژگی بزرگ عاملی، سازگاری روی یک طیف قرار دارد. باید بگوییم افراد ممکن است امتیاز «بالا»، «کم» یا «متوسط» در این بخش بگیرند. بهترین توصیف برای کسانی که در انتهای پایین این طیف قرار می گیرند، فردگرا است. آن ها بیشتر روی خود تمرکز می کنند و دوست دارند کارهای خود را انجام دهند نه کارهای گروهی. افراد با امتیاز پایین در شاخص سازگاری اغلب ویژگی های زیر را دارند:
بزرگترین سوتفاهم درباره سازگاری پایین است که چنین افرادی فوق العاده دوست داشتنی نیستند و اهمیت برای سایرین قائل نمی شوند. چنین تصوری اصلا درست نیست. فقط افراد با سازگاری پایین نسبت به شخصیت های با سازگاری بالا، اولویت های متفاوتی دارند.
آن ها تمرکز خود را بیشتر بر انجام کارها و دستیابی به اهداف خود می گذارند تا راضی نگه داشتن و خوشحال کردن سایرین و از اینکه در این بین باعث ناراحتی کسی شوند، نمی ترسند.
برای درک بیشتر به مثالی که اول مقاله زدیم رجوع کنید. فرد با سازگاری پایین:
افراد سازگار به کار تیمی توجه دارند. آن ها می دانند چطور سایرین را کنار هم جمع کنند و فضای مثبتی را به وجود آورند که در آن همه نظر خود را انتقال دهند و شکوفا شوند. این شخصیت ها در محیط های آرام، دوستانه و متمرکز بر تیم می درخشند، یعنی فضایی که در آن نتیجه را تلاش گروهی رقم می زند نه افراد.
در محیط های کاری تهاجمی تر یا رقابتی تر، ذات دلسوز این افراد به ضرر خودشان تمام می شود. چون ممکن است روابط و احساسات را نسبت به دستیابی به اهداف سخت در اولویت بگذارند.
در سوی دیگر افراد با سازگاری پایین جدیت و سماجت را به محیط کار می آورند. آن ها اغلب تمرکز بالایی بر دستیابی به نتایج دارند و از به چالش کشیدن ایده ها یا زیر سوال بردن وضعیت موجود نمی ترسند. این شخصیت ها برای کنار زدن مرزها، گرفتن تصمیم های سخت و اطمینان از مسئولیت پذیری در تیم الزامی هستند و در نهایت در موفقیت سازمان سهم دارند.
فوق العاده مهم است در تیم ها ترکیبی از افراد با سازگاری پایین و بالا وجود داشته باشد. شخصیت های با سازگاری بالا این اطمینان را به وجود می آورند که نظر همه شنیده می شود و ارزشمند است، در حالیکه شخصیت های با سازگاری پایین دیدگاه انتقادی و مستقلی را ارائه می دهند که گروه را از افتادن در دام تفکر گروهی باز می دارد.
افراد با سازگاری بالا در روابط خود خونگرم، همدل و مشارکت کننده هستند. آن ها اغلب نقش صلح جویان را ایفا می کنند. مثلا برای جلوگیری از اختلاف انتخاب رستوران را به دوست خود واگذار می کنند یا قبل از مطرح کردن نیازهای خود، روز پراسترس همسرشان را تایید می کنند.
این افراد در خانواده ها، گروه های دوستانه و روابط عاطفی همان کسانی هستند که جشن تولدها را به یاد دارند، در دوران سخت حمایت عاطفی خود را پیشنهاد می دهند و در اختلاف ها کوتاه می آیند. مهربانی و میل این افراد به سازش به ایجاد روابط قابل اعتماد و محکم کمک می کند.
افراد با سازگاری پایین تر، جدیت و استقلال طلبی طراوت بخشی را به روابط خود می آورند. آن ها رک و صادق هستند که به جلوگیری از سوءتفاهم با دوستان و اعضای خانواده کمک می کند. مثلا ممکن است به جای خودداری از گفتگوهای ناخوشایند، به صورت واضح نیازهای خود را ابراز کنند.
دوستان این افراد ممکن است صداقت بی پرده آن ها را (مثلا از عهده آن شغل بر نمی آیی) تحسین کنند، اما برایشان روحیه رقابت جوی این شخصیت ها در بازی ها یا پروژه های گروهی خوشایند نیست. رویکرد خود حمایتی آن ها ممکن است زمانی که با نیازها یا خواسته های دیگران در تضاد باشد، چالش برانگیز شود.
افراد با سازگاری بالا و پایین همیشه با زبان مشترکی حرف نمی زنند. مثلا شخصیت با سازگاری پایین ممکن است به دوستی که شغل خود را از دست داده است، راهنمایی شغلی صریح و رشد محوری را ارائه دهد. در حالیکه دوست با سازگاری بالای او واقعا به حمایت عاطفی نیاز داشته باشد.
یک مثال دیگر این است که یک خواهر یا برادر با سازگاری پایین ممکن است چیزی را که از نظر او آیین قدیمی خانوادگی است به چالش بکشد، در حالیکه عضو دیگر خانواده با سازگاری بالا برای حفظ اتحاد خانوادگی با جریان همسو شود. این دو برای پیشبردن موثر روابط و ارتباط های خود باید تلاش کنند.
تحقیقات به طور پیوسته نشان می دهند که سازگاری تفاوت های جنسیتی دارد. به نحوی که زنان در فرهنگ ها و گروه های سنتی مختلف به صورت ثابت در مقایسه با مردان در این ویژگی امتیاز بالاتری کسب می کنند. نظریه پردازان تکاملی چنین چیزی را اینطور توضیح می دهند که زنان بیشتر برای مراقبت و پرورش تطبیق یافته اند، در حالیکه نظریه پردازان نقش های اجتماعی تفاوت ها را به انتظارهای جنسیتی ربط می دهند (مثلا پذیرش زنان از سوی جامعه برای اولویت دادن به هماهنگی).
بعضی تحقیقات اشاره می کنند که سازگاری در زنان پاداش داده می شود (کسب درآمد بیشتر)، اما در مردان جریمه می شود که این تفاوت بازتابی از هنجارهای اجتماعی است.
تفاوت های جنسیتی زمانی که به زیر ویژگی های سازگاری توجه می کنید، شدیدتر می شوند. مثلا زنان امتیاز بالاتری در ادب و مهربانی می گیرند، در حالیکه مردان اندکی جسارت بیشتر را نشان می دهند. گرچه با آنکه سازگاری از نظر آماری بیشتر در زنان رایج است، یک ویژگی به صورت ذاتی زنانه نیست.
بسیاری از مردان سازگاری بالایی دارند و بسیاری از زنان سازگاری کم. وجود تفاوت های جنسیتی در شخصیت افراد مطلق نیست، بلکه ترندهای کلی در جمعیت ها را منعکس می کند.
سازگاری یک ویژگی مستقل و جداگانه نیست. بلکه در تعامل با سایر ویژگی های پنج گانه شخصیتی است و شخصیت کلی فرد را شکل می دهد. مثلا فردی که در هر دو شاخص وظیفه شناسی و سازگاری امتیاز بالایی می گیرد، ممکن است همکار قابل اعتمادی باشد که همیشه خواهان کمک کردن است و برای دستیابی به اهداف مشترک فراتر از انتظار تلاش می کند.
دو ویژگی روان رنجوری و سازگاری را در کنار هم دیگر قرار دهید تا شخصیتی شکل بگیرد که عمیقا همدل و گریزان از تعارض است و اغلب نیازهای سایرین را برای حفظ آرامش در اولویت قرار می دهد، اما با حساسیت هیجانی شدیدی، خودتردیدی و استرس ناشی از سرکوبی احساسات خود دست و پنجه نرم می کند. خونگرمی او روابط محکمی را شکل می دهد، اما اگر او مرزهای شخصی را مشخص نکند، در معرض خطر فرسودگی قرار می گیرد. سازگاری فقط یک تکه از پازل شخصیت است.
در نهایت با آگاهی از سطح سازگاری خود می توانید بینشی ارزشمند نسبت به نحوه تعامل خود با دنیا به دست آورید. شاید این آگاهی میل شما به آرام کردن شرایط هنگام بحث یا مهارتتان را در ایستادگی زمانی که دیگران تردید دارند، توضیح دهد یا توانایی شما در تعدیل نیازهای خود با نیازهای اطرافیانتان. با شناخت این جنبه از شخصیت خود می توانید روابط بهتری داشته باشید و مرزهای سالمی تعیین کنید که نتیجه آن ارتباط های رضایت بخش تر و زندگی شادتر است.
